salute!

hola,


*-* bayram tembelliğini atamadım hala. hastalığını attım şükür. annem kalori bombası haline getirdi beni 3 günde. ben de fırsatı kaçırmayıp, yuvada ağzını açmış solucan bekleyen çirkin-kel yavru kuş gibi yedim de yedim. gitti emekler, gitti eliptik tepesinde can vermeler. küsüm azcık kendime. o yüzden yılbaşına kadar " ölmem heralde lan, dur bi bakalım " diyetine girdim. ölmem de, açlıktan düşüp bir yerde kafayı gözü yardırmasam. hayır, geçmişte böyle bir deneyimim mevcut yani. yine böyle dellenip kilo vericüm ben diye kendimi spora vurduğum bir dönemde, sabah süt içip spora gittiğimin azim dolu 30.dkkasında nasıl olduğunu hatırlamadığım bir şekilde yerde buldum kendimi. hani çizgi filmlerde yıldızlar uçuşur ya başın üstünde, yemin ediyorum var öyle bir şey! ben gözlerimi açmaya çalışırken tepemdeki insanları göremeden, atlı karınca görmüştüm ahahh. dönüyorlardı resmen. 


*-* tabiy şimdi böyle anlatınca komik geliyor ama alnımı, dudağımı yarıp dikişler yiyen benim. o dikiş ne fena bişey? hele ki çatır çutur diken doktor öküzün önde gideni ise? öküz diyorsam cidden sebebi var. ben olayın şokuyla apar topar hastaneye taşınmışım, anne panik oldugu için çaktırılmadan babaya haber verilmiş, spor salonu önünde kalan araba bir şekilde eve götürülmüş, ben yüz göz kan içinde ağlıyorum , hayvan bana " ağlama " diye bağırıyor. yemin ederim delirip adama bir küfürler etmişim, dışarda duran insanlar kızarmış. sonra babam girmişti yanıma destek olmak için, elimi tutuyor fln. bir baktım elimde bi boşluk. adam dayanamamış pat diye devrilmiş yazık...hem ağlayıp hem dikilirken tek gözle de yere bakıyorum babama. oyy ne gündü yaa..


*-* tabiy eve geldiğimizde, benden saatlerdir haber alamayan annemin yüzünü tarif edemem. kapıyı açtıgındaki o bakışı çekebilsem yılın fotoğrafı ödülünü üstüste 5 kere alırdım. ahah ben bekliyorum ki annem kendini yerden yere atsın ağlasın ,yok? kadın şoktan dondu kaldı bi 10 dakika. salona geçtik bana bakıyor, bana derken yüzümde tek ayırt edilen yer olan burnuma yani, sonra babama bakıyor. nerde kaza yaptın? diyebildi ancak :) diyemedim ki senin bu mal kızın koşu bandı tepesinde kriz geçirdi, ayakta bayıldığı için de önce duvara sonra da yere bodoslama girdi :D ahahaa sonra epey güldük tabiy ama ara ara alnımda azıcık kalan dikiş izine bakıp kulaklarını çınlatıyorum o günün.


*-* Aralık süper ay ya oh!! az kaldı haftaya süslerler her bir yeri, ışıl ışıl! ilkokuldan beri her yılbaşı öncesi annem evi süsleyip çam ağacını kurduğu için üniversiteye kadar sorun yoktu. Sonrasında ben her gittiğim yere taşıdım bu geleneği. minik de olsa kurdum ağacımı. 15inden sonra her akşam o ışıkları yakarım 2-3 saat. neşeli ağaç köşede takılır kendi kendine :) geçen sene çok aceleye gelmişti, son dakikada kurduğum için epey karışık, ikoncan gibi garip bişey olmuştu. kös kös bakmıştık birbirimize, alışamadan da kaldırmıştım. süsler, ağaç vs iyi de şu hediye işi azıcık can sıkıcı.gördüğüm her güzel şeyi hediye olarak alıcam derken ayın sonunda cıbılak kalacağım. 


*-* diğer bloglarda gördüğüm üzere 100. takipçiye türlü hediyeler neyim verilmekte. temelde makyaj malzemelerinden oluşan bu hediyelerde gözüm kaldığı doğrudur. o keddar ki, 100.takipçiye adım adım giderken, ben ne yapsam yahu derken buldum kendimi. vallahi üzgünüm ama bişey gönderemeyeceğim ben? onun yerine diyorum ki, madem ki bu hafta rakı haftası, zat-ı muhtereme eğer hesabı varsa facebook üzerinden, bir duble rakı göndereyim mezeyle. kanım ısınırsa dansöz bile gönderirim ahaha . demlenir bir sonraki yazımı okurken :) bak bu kıyağı da kimseye yapmam! 


uzaktan öperim vanilya kokulu kokulu. ( vanilya esansı diye bişey var ve azıcık dökeyim sağa sola demeye gelmiyor, yıkanmama ragmen pasta gibi geziyorum 2 gündür. aman diyorum )


p.s: fotoyü twitterda da kullanıyorum, deviantart'dan çaldım fekat hatırlamıyorum ki kimdendi :/ pardon bu yüzden.