big brown table...

bugün çok güzel uyandım.
eve taşınalı tam 1 hafta oldu...ve ben ilk defa bu sabah yüzümde gülümseme ile uyandım..
panjurları açmıştım gece yatmadan önce , 1 senedir yüzüme gözüme vursa da küfrederek uyansam ama yeter ki güneş girse şu odaya diye mızlandıgım şey oldu en sonunda yeni evimde..
evim demek kolay olmayacak sanıyordum ama oldu,bak söyledim bir anda =)

evleri yuva kılan içinde yaşanılanlar,buna inanıyorum..şanslıyım ki degil başkalarından kalan anıları,duvarlarda çizik dahi yok bu evde..herşey,her detay bana ait olacak..istediğim şekilde dizayn edeceğim anılarını da...en keyiflisi de bu..istediğim insana kapımı açıyor olacagım...yüzümde daha önce olmayan bir gülümseme ile...

ve o hep hayalini kurdugum büyük ahşap bir masam var salonda..hani şu üzerinde güzel sohbetli yemekleri, uzun süren pazar kahvaltılarını hayal ettiğim masa... =) etrafında oturacak olan insanların bu tadı beraber yaşamayı sonuna kadar hakettikleri o güzel masa..en kısa zamanda yapılmalı böyle güzel bir toplaşmaca..

bu tasınma sürecinde artık kullanmadıgım,gereksiz anı yüklemesi yapan bütün eşyaları atmaktan daha fazlasını yaptım...eşyalar çöpe dökülürken arada insanlar da gitti...ve nedense hiç biri için pişmanlık duymadım..görmeye tahammül edemediğim şeyler arasında o insanların yüzleri de vardı,eski bir lambayı atmak kadar duygusal oldu vedalaşmak =) hah evet, koca bir tvyi de gereksiz anıları yüzünden atmak biraz pahalı oldu ama bir sürü öpücük aldıgı için babamın pek sesi çıkmadı =)

bugün güzel ve huzurlu uyandım.
yarın sabah da öyle olacak.
öyle olmasa bile beni buna inandıracak,bana bu gücü verecek insanlar var artık yanımda..
mutluyum.
kayıplarım canımı hiç yakmıyor artık.
bu yolu seçerken yerde kan izleri bırakan yaralarımı hissetmiyorum bile.

bir tek gogo var aklımda..gogo'yu çok özledim....burda olmalıydı şimdi diye boşluguna takıldıgım tek insan...o da dönüp gelir bir gün belki...kapıyı açtıgımda donup kalırım ben de...didi! diye atlar boynuma...
keşke...


evim dısardan görülüyor hani hep istediğim gibi..ve ne ironiktir ki,salonun baktıgı caddede ışığı kaldırıma düşen bir sokak lambası var...altına sarı bir sokak köpeği gelip duruyor bazen..kafasını kaldırıp perde arkasında dikilen bana bakıyor hüzünle...kaçıyorum hemen başka odaya..

babam salonda dvd playerla kavga ediyor =) gidip ona baksam fena olmaz..

görüşürüz.